Pagina 61 - Publicatie

In dit geluids­fragment spreekt Jan Ames
over zijn fijne medewerkers. (1965)
55
Bij de opening van de nieuwbouw in Zwijndrecht
geven de medewerkers Jan Ames een blokhut
cadeau. Zijn kleinzoon Jan-Jaap staat er
enthousiast bij te springen. (1978)
Bob Scheffel overhandigt Jan Ames namens de
medewerkers een fotoboek van de verbouwing
in Zwijndrecht. (1978)
Ieder jaar ontvangen de medewerkers van Ames een
kerstpakket. Eenmaal is overwogen om dit vanwege de
crisis achterwege te laten. Dat leidde tot zo’n storm
van protest dat de directie uiteindelijk besloot het
kerstpakket alsnog uit te reiken en nooit meer weg
te bezuinigen. Als dank schreef de familie Van Beveren
een gedicht op deze trouwe traditie.
“...Medewerkers moeten zich verbonden voelen met het bedrijf.
Ze moeten niet praten over ‘Ames’ of ‘de zaak’. Maar over ‘bij
ons’ of ‘ons bedrijf’’. Ik hou ook niet van verloop. Komen en
gaan van mensen. Gelukkig kennen we dat ook niet. We hebben
veel krachten die hier al vele, vele jaren werken. Dat is ook
prettig voor het publiek. Heel wat automobilisten zijn gewend
aan een bepaalde pompbediende. Die kennen ze bij naam en
toenaam...”
“....Personeelsbeleid: het blijft mensenwerk”
Jan Ames hield zijn medewerkers altijd voor: “Je hebt maar één
werkgever en dat is het publiek.” En hoewel de klant koning
was, kon hij het niet zetten als zijn medewerkers onredelijk
behandeld werden. “Ik pik het niet als een klant zonder reden
een van mijn medewerkers uitkaffert. Natuurlijk het publiek
is onze ‘werkgever’. Maar er zijn grenzen. Zo heb ik eens een
onredelijke klant, die onze monteurs het bloed onder de nagels
haalde, zijn wagen afgenomen, de nieuwprijs uitgekeerd en
gezegd: nou mag je nooit van zijn leven meer een voet zetten in
ons bedrijf. Zulke dingen kunnen gebeuren. En dan moeten je
mensen weten, dat je achter ze staat.”
(Bron: Essoscope oktober 1976)